Jak to się zaczęło? Wiele, wiele lat temu dostałam od Rodziców moją własną maszynę do szycia. Oczywiście - Łucznik.
Kiedyś szyłam naprawdę bardzo dużo. Wykroje brało się żywcem z niezastąpionej BURDY - najpierw była tylko po niemiecku, potem już były polskie wydania. Szyłam ubrania dla siebie: sukienki, bluzki, spódnice, spodnie, a nawet były jakieś kurtki i palta na zimę. Potem coraz rzadziej - szyłam zasłony, firanki, a nawet pościel.
Nie chcę teraz opisywać całej historii mojego życia, ale ta myśl, ten błysk jakiś rok temu, że dlaczego by nie powrócić znów do hand made. To był chyba dobry moment, aby szycie stało się moim sposobem na życie. Bo rzeczywiście, pasją tworzenia, niemal artystycznego, można nazwać "zdobywanie" nowych tkanin, dopasowywanie jednych do drugich, projektowanie nowych wzorów.
Coraz większa część mojej sypialni zaczęła przypominać - nazwę to oględnie - mały bałagan. Musiałam zorganizować nowe półki, aby pomieścić ciągle przybywające tkaniny.
Szyję torebki, torby, poszewki na poduszki. Pierwsze egzemplarze "rozeszły się" głównie w rodzinie i wśród znajomych.
Szkoda, że nie robiłam zdjęć od początku. Nawet nie policzyłam, ile torebek uszyłam do tej pory...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz